In opdracht van 450 jaar Alkmaar Ontzet faciliteerde ik een creatieve sessie aan belangstellenden in Wijkcentrum de Alkenhorst. Iedereen is gevraagd om zijn of haar grootste persoonlijke overwinning te kleien.
Ik koos ervoor om een engel te verbeelden die waakt over alle overwinningen. Geïnspireerd door het Victorie-monument, dat al bijna 150 jaar fier met haar vleugels omhoog staat, besloot ik om ook een engel te maken, en om deze engel juist te laten rusten met haar vleugels om zich heen geslagen. Als teken van zelfcompassie en geborgenheid na het behalen van de overwinning na strijd.
Uit een optelsom van persoonlijke overwinningen lijkt de engel te verrijzen, als een collectieve overwinning. Deze engel waakt hierover en koestert alle persoonlijke overwinningen die zij onder haar vleugels heeft. Om een engel te maken, een universeel symbool voor vrijheid, die haar standplaats zou krijgen, op de luchtplaats van een voormalige gevangenis, was voor mij toch wel heel bijzonder.
Hoeveel gevangenen zouden hier op de luchtplaats hebben gestaan, kijkend naar de lucht, mijmerend over
hun vrijheid? Mede hierom bevat het glazuur van het beeld alle kleuren die de lucht kan hebben van zonsopgang tot zonsondergang, vandaar de titel; “Colours of the Sky”
De 'Poortwachter' toont een beeld van een liggende hond, op de hond zit een vrouw met een hondenkop, het dier als mens. Zowel de vrouw als de hond hebben geen ogen. De Poortwachter velt een oordeel, mag iemand passeren of niet? Dit oordeel wordt geveld vanuit het gevoel, en niet op basis van uiterlijkheden. Andere honden in de mythologie met een poortwachtersfunctie zijn Cerberus uit de Griekse mythen en Anubis van de Oude Egyptenaren. Beiden bewaakten ze de poort naar het dodenrijk.
De 'Ondragelijke stilte' is het beeld van een meisje dat een grote meerval bij zijn vinnen omhoog houdt. Het beeld laat een moment zien waarop mens en dier elkaar in evenwicht houden. De vis communiceert niet en is een stille natuurkracht die het meisje tolereert. Het zwijgen van het dier maakt de mens bewust van een wereld waar stilte heerst en woorden betekenisloos zijn. “Ik ben gefascineerd door de meerval, een grote vis waarop bruut wordt gevist. Het meisje houdt de vis ‘zacht’ vast, de vis laat toe dat hij uit het water omhoog wordt getild zichtbaar voor de wereld waarin het meisje leeft. Er is onderling vertrouwen, een soort balans. Zonder medewerking van de vis kan het meisje het dier niet optillen.”
In het beeld 'het Blauwe Uur' speel ik met de wetten van de natuur in de vorm van een vrouwelijk lichaam dat zweeft. Op zoek naar het moment tussen dag en nacht, het schemergebied, de twilight zone. Het blauwe uur is een moment in de natuur waarop de dagdieren net slapen en de nachtdieren nog niet zijn ontwaakt. Er heerst dan een intense stilte en indringend blauw licht, het is een moment van onschuld en gewichtloosheid. De ontmoeting tussen Maria Magdalena, het maagdelijke, en Lilith, het demonische.
Anima Mundi (WereldZiel): De oude filosofen en de alchemisten benaderden de wereld als een levend wezen. Zij beschouwden de Ziel van de Wereld als een pure etherische spirit, die de hele natuur doordringt, een goddelijke essentie die alle leven in het universum omarmt en activeert. Met het beeld “Anima Mundi” geef ik deze spirit de vorm van een vrouwelijk lichaam. Het beeld refereert aan Afrikaans voorouderbeelden. Zij heeft geen armen, is niet in staat om te handelen, zij zit alsof zij daar altijd al heeft gezeten, zij is er altijd al geweest, en zal er altijd zijn. Hoewel de Ziel van de Wereld slaapt, is zij aanwezig, wachtend om te worden ontwaakt.
Tranentrekker: Een monsterachtig wezen kijkt naar de huilende vrouw. Het haar van de vrouw verandert in het monster en de arm van het monster verdwijnt in haar haren. Ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De velen ogen die op de vrouw zijn gericht brengen haar tranen aan het stromen. Hierdoor kan het bootje met de levensboom weer varen. Het monster fungeert als een innerlijke getuige die verdriet of pijn ziet en erkent zodat het kan transformeren.
Een eeuwenoud beroep dat in de middeleeuwen ook wel werd gezien als het werk van een demoon in iemands buik. Zij wordt één met haar poppen. Haar linkerhand verandert in een kraai: Verbonden met de magie en mysteries van het leven. Haar rechterhand verandert in een hert: Verbonden met een sterke intuïtie en het vermogen om te regenereren. De Buikspreker zet je op het verkeerde been, bespeelt het publiek op een magistrale wijze met een sprookjesachtige en allegorische voorstelling over de geboorte van dag en nacht en de wetten van het universum.
Vertegenwoordigt de helende lach: Het idee dat men temidden van verlies kan huilen, snikken, vloeken of versuft kan zijn van verdriet en woede. Maar dat door de aanwezigheid van Baubo iemand iets kan zeggen waardoor er opeens gehuild kan worden van het lachen. Door de lach vatten we gezamenlijk weer moed en weten we dat we ons erdoorheen zullen slaan. Door samen te lachen bevestigen we elkaars kracht.
Euterpe, “Giver of Delight” de muze van het fluitspel. Zij inspireert om te manifesteren wat we verlangen te creëren. De muze is de fysieke manifestatie die de passie levert om te handelen in de wereld. Zij fungeert als een externe bron van creatieve levensenergie. Hoewel deze bron innerlijk is, wordt deze weerspiegeld door de Muze, en wordt deze kracht uiterlijk zichtbaar gemaakt. In het zoeken naar en het verkrijgen van de muze vinden we een bron binnen ons zelf.